PËRVEHTËSIMI I HISTORISË

Përvetësimi i historisë sonë nga ata që s’kanë komb!

Nga Gani MEHMETAJ
Sllavët
e Maqedonisë, në mungesë të historisë së tyre shpikin historinë e
paqenë, në mungesë të kombësisë marrin emërtimin gjeografik, në mungesë
të personaliteteve përpiqen të përvetësojnë personalitetet më të mëdha
të shqiptarëve: Skënderbeun para ndonjë dhjetëvjetëshi, Nënën Terezë
tash.
Sllavët e Maqedonisë në kohën e re patën probleme të
vazhdueshme me identitetin e tyre. Më herët nuk janë përmendur fare,
askush nuk i ka njohur me ndonjë emërtim kombëtar, sepse kjo hapësirë
në pjesën më të madhe ishte shqiptare, pra territori ishte shqiptar,
popullata shqiptare, ndërsa sllavët e Maqedonisë ishin pakicë, raje që
i solli në Luginën e Vardarit Perandoria Osmane për të punuar tokën,
meqë otomanët me shqiptarët patën probleme të vazhdueshme, kështu që si
kundërvënie popullatës së rebeluar shqiptare, sollën kolonë sllavë nga
Pirineji dhe nga Bullgaria. Kronistët më herët nuk i përmendin fare,
ndërsa vllahët ishin të pranishëm në këtë hapësirë, ndërkaq, tash gati
që janë asimiluar në sllavomaqedonas.
Në kohën më të re, kombësinë maqedonase e pranoi dhe e lansoi Tito
për të krijuar një zonë tampon në mes të serbëve e bullgarëve,
përkatësisht për ta dobësuar ekspansionin serb, por edhe për ta penguar
afrinë e serbëve me grekë. Mirëpo, për ta ngulfatur ndjenjën
probullgare te një pjesë e tyre, që kishin ardhur nga Bullgaria, të
merituarve maqedonas iu dhanë shumë beneficione. Kështu, u investua
shumë në Maqedoni nga federata jugosllave, ndërsa iu dha detyrë që të
ngufasnin shqiptarët vendës të cilët pavarësisht dhunës e vrasjeve
sistematike, pos shpërnguljeve në Turqi, edhe më tutje ishin shumicë.
Për këtë arsye sllavët e Maqedonisë, të cilët në pjesën më të madhe
banonin nëpër fshatra që nga koha e Perandorisë Osmane, i sollën në
qytet, pra i zhvendosën në qendrat më të mëdha duke i sjellë madje edhe
nga Greqia. Me ndihmën e sivëllëzerve të tjerë sllavë, ata krijuan
administratën në gjuhën sllave, sipas modelit jugosllav, duke i
përjashtuar gati tërësisht shqiptarët, ndërsa të gjithë ata që nuk
ishin shqiptarë u detyruan të emërtoheshin maqedonas. Kështu,
komuniteti i numërt vlleh u bënë sllavomaqedonas, pavarësisht se ua
shtuan mbaresën sllave, ata edhe më tutje dihen, por që në pjesën më të
madhe e flasin gjuhën e imponuar sllave.
Fatkeqësisht edhe shqiptarët e besimit ortodoks, që në Maqedoni
ishin të shumtë, të cilëve më parë ua morën kishat, u regjistruan dhe
ua imponuan emërtimin maqedonas. Kështu, ka ndodhur me dhjetëra herë na
ka qëlluar që nëna shqiptare e besimit ortodoks nuk e di asnjë fjalë
sllavishte, ndërsa djali publikisht nuk e thotë asnjëherë ndonjë fjalë
shqipe, madje e mohon qenien kombëtare.
Sllavët e Maqedonisë, të cilët kanë kapur majat e të gjitha
institucioneve, sikurse që janë shumicë në të gjitha strukturat e
shtetit pos emërtimit që e kanë të blerë, megjithëse Maqedonia kurrë
nuk ka qenë as e Greqisë, as e Bullgarisë, meqë vendësit ishin ilirë, e
më vonë shqiptarë, ka kohë që kanë filluar të përvetësojnë edhe
personalitete të të tjerëve.
Një kohë është e njohur përpjekja e akademikëve sterilë të Shkupit,
që të përvetësojnë Gjergj Kastriotin- Skënderbeun. Bënë libra, shkruan
tekste të porositura nga maja e tyre e piramidës, mirëpo kurrsesi nuk u
dilte hesapi, sepse të tjerët nuk ua pranonin Skënderbeun për të tyrin,
ndërsa edhe ata qeshnin me përpjekjet e akademikëve e të zyrtarëve të
tyre që të pronësojnë njeriun e madh të një kombi, i cili me asnjë
shenjë nuk mund të ishte i tyre. Kur e panë se kjo përpjekje është si
puna e Don Kishotit me mullinjtë e erës, atëherë filluan një fushatë të
egër kundër Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, ndërsa ata që e mbronin, e
ata ishin shqiptarët, dënoheshin në mënyrë mizore nga zyrtarët sllavë
të Shkupit. Disa bënë përpjekje ta bëjnë të tyrin edhe shkrimtarin
Migjeni, mirëpo nuk kishin si e arsyetojnë se ai shkroi në gjuhën
shqipe dhe nuk e bëri asnjë rresht në gjuhën maqedonase, e cila ç’është
e vërteta në atë kohë as flitej dhe as shkruhej.
Kur u bë e njohur në botë Nëna Terezë, sllavet e Maqedonisë një herë
nuk e përmenden fare, sepse që në fillim bota e theksonte se ajo ishte
shqiptare, pastaj të gjithë e dinin se në Maqedoni katolikë janë vetëm
shqiptarët, sepse sllavët e Maqedonisë, qofshin ata të Bullgarisë,
qofshin ata që erdhën nga Greqia ishin të besimit fetar ortodoks me
kishën e pavarësuar shumë vonë, kur këtë po ashtu ua tumiri Brozi. Më
vonë filluan dalëngadalë të konsolidoheshin, sidomos përpiqeshin të mos
e theksonin përkatësinë e saj kombëtare, duke e mjegulluar me
përkatësinë e saj qytetare nga Shkupi. Kështu, e shmangnin kombësinë
dhe ia vënin në pah- shkupjania Nëna Terezë, megjithëse në Shkup pjesa
dërmuese në kohën e Nënës Terezë ishin shqiptar të besimit katolik apo
mysliman.
Përpjekjet e fundit për përvetësimin e njërës ndër gratë më të
njohura shqiptare në botë-Nënës Terezë është një skandal që dinë ta
bëjnë vetëm zyrtarët sllavo maqedonas. Duke u përpjekur t’u vardisen
ndërkombëtarëve, sidomos Vatikanit e botës katolike, të cilin deri dje
e shanin me tërbim ashtu sikurse që bënte propagande serbe e Beogradit,
e shmangin fare nga skena politike elementin shqiptar prej nga rrjedh
kjo shenjtore shqiptare me përmasa botërore. Dhe këtë e bëjnë në
mënyrën më të pafytyrë duke shmangur nga solemniteti i përvjetorit
bashkëvendësit dhe bashkëkombësit e Gonxhe Bojaxhiut. Ajo që habit
është fakti që vetëm shqiptarët në tërë rajonin e Gadishullit ua
pranojnë kombësinë e tyre të paqenë, sepse këtë kombësi-sajesë të Josip
Broz Titos nuk ua pranojnë në Greqi, nuk ua pranojnë në Bullgari, ashtu
sikurse që nuk ua pranojnë as në Serbi.
Sllavët e Maqedonisë, në mungesë të historisë së tyre, të cilën nuk
e patën, atë e shpikën në mungesë të emërtimit gjeografik dhe morën
emërtimin Maqedoni, që e bën edhe nocion kombi, ndërsa sllavët ishin
banorë të vonshëm të kësaj krahine shqiptare, në mungesë të
personaliteteve përpiqen të përvetësojnë personalitetet më të mëdha të
shqiptarëve kryesisht. Por është e habitshme që megjithëse thonë se nuk
janë bullgarë shumë nga personalitetet bullgare i kanë bërë të vetët,
pra e ndërtojnë tërë të kaluarën mbi bëmat e tyre, ndërsa të njëjtën
gjë e bëjnë edhe bullgarët.
Vetëm se sllavët e Maqedonisë, ku po ashtu janë kolonë, tregohen
mospërfillës, arrogantë, herë-herë edhe mizorë vetëm ndaj
shqiptarëve-vendës, ndaj të tjerëve as që u shkon ndërmend një gjë e
tillë, sepse janë tepër të pafuqishëm për një gjë të këtillë.